Ik ben nu al drie dagen, dus hoog tijd om een blog te schrijven! 21 augustus, om vijf uur s avonds, kwam ik aan in vlieghaven Jakarta Soekarno-Hatti. Eenmaal uitgestapt, voelde ik al snel de drukkende hitte. We werden hartelijk opgewacht met spandoek door de afs-members. Het was niet simpel om naar ons hotel te rijden, want we zaten vast in een enorme file. Het was de nacht voor de Ramadhan, en dan wil elke moslim uitgebreid dineren met vrienden en familie in de stad. Met een toeloop van auto's,brommers... als gevolg.Het is niet gelogen dat de indonesiers gastvrij zijn. Wat me ook opviel is dat ze de klok rond met hun gsm en facebook bezig zijn. Al twee eigenschappen voor het stereotype indonesier.
Ik heb niet veel gezien van Jakarta omdat we vooral activiteiten binnen ons hotel hadden, maar als we de straat opgingen, was mijn eerste indruk: Druk, druk, druk. Beeld het verkeer van brussel in, met daarboven tientallen scooters die de auto's de pas afsnijden. En dan heb je nog allerlei kraampjes aan de kant van de weg, straatmuzikanten, indonesiers die het verkeer regelen (als je bvb ergens wil inslaan, geef je hen wat kleingeld en ze zullen voor jou het verkeer stoppen. Ze worden ingezet en weinig betaald door de regering. Maar het kan ook goed zijn dat ze de slachtoffers van gangsters zijn die hen onderbetalen. Daar begint de Indonesische maffia al!)
We hebben een bezoek aan de minister van onderwijs gebracht. Zijn kantoor staat temidden het business-district. Het voelt zeer westers aan: hoge gebouwen, grote auto's, shopping malls(zeer populair)... Om een overzicht van Indonesie te krijgen, zijn we naar Taman-mini(mini-tuin) geweest. Elke provincie stelt zichzelf tentoon in een deel van de tuin. Ze bouwen de typische huizen achter, tonen de typische voorwerpen/tradities... Een goede tip om jaloers te worden op mij: Kijk eens naar de film van de independance day in indonesia. Ik weet niet of er een engelse versie bestaat, maar de beelden zeggen genoeg.
25 augustus werd ik dan eindelijk opgehaald door mijn bapak(vader). Het is waar dat Bandung een aangenamer klimaat heeft, ik zou wel niet durven beweren dat het Miami van Indonesie is(de trotter beweert van wel). Er staan wel veel mooie grote huizen in hollandse stijl. Ze zijn beschermd door de overheid, geen enkele muur mag gesloopt worden.
Mijn familie is zeer vriendelijk (zoals zowat elke indonesier die ik ben tegengekomen) en ook zeer religieus. In het begin voelt het wat vreemd aan. Het is een sober huisje in een veilige wijk dicht bij Bandung stad. (op de foto: douche(links), kamer(rechts) Het is wel wennen aan de beleefdheid hier. Er zijn veel aanspreekvormen: een vreemd koppel is 'oom' en 'tante', mijn jongere broer 'adik', oudere broer 'mas', mijn jongere broer spreekt me aan met 'ka flo' en dat is de afkorting voor 'kakak flo'. Het klinkt 
niet altijd flatterend, hehe. Je moet weten dat er zo 3000 verschillende talen zijn. Hier heerst het soedanees. Gelukkig verstaat elke indonesier 'bahasa indonesia'!de indonesische keuken dan. Er is altijd rijst te vinden. 's morgens eet je de overschot van gisteren, 's middags maakt bibi(de meid) iets nieuws, 's avonds de overschot van gisteren. toch lijkt het niet te eentonig omdat het gerecht uit meerdere schotels bestaan: vis, kip, rijst, groentjes... Ik vind het eten zeer lekker, behalve de zoete desserts. Die zijn me iets TE zoet. Het fruit is hier overheerlijk en ik had ze nog nooit eerder gezien: Rambutang (hairy fruit, schil is harig), snake fruit(schil lijkt op slangenvel), mango (we hebben een boom in onze tuin, maar ik moet een jaar wachten voor ze groot zijn), mangi, delima...
Ik zal nu afsluiten want Ibu heeft een masseuse laten komen. Een echte indonesische massage... nu zijn jullie toch jaloers?
groetjes uit bandung!
